AF to skrót od angielskiego terminu “Autofocus”, który w języku polskim oznacza “automatyczne ustawianie ostrości”. Jest to funkcja dostępna w większości współczesnych aparatów fotograficznych, która pozwala na automatyczne ustawienie ostrości na obiekcie fotografowanym, co znacznie ułatwia proces fotografowania i poprawia jakość zdjęć.
Autofokus działa poprzez wykorzystanie różnych czujników w aparacie fotograficznym, które pomagają w wykrywaniu i śledzeniu obiektów na scenie. Po wykryciu obiektu, aparat automatycznie dostosowuje ostrość, aby uzyskać jak najbardziej wyraźny obraz. Automatycznie w tym znaczeniu, że jest to dostosowanie determinowane tym, jakie parametry (pomiar, zakres, otwarcie przesłony, itp.) użytkownik ustawił na swoim aparacie.
W większości aparatów fotograficznych istnieje kilka różnych trybów autofokusa, w zależności od sytuacji fotograficznej. Na przykład, tryb jednopunktowy pozwala na precyzyjne ustawienie ostrości na konkretnym punkcie, podczas gdy tryb śledzenia pozwala na automatyczne śledzenie ruchomego obiektu.
W DSLR, czyli lustrzankach, autofokus działa poprzez użycie oddzielnej matrycy AF, która wykorzystuje optyczny układ lustra i światłoczułych czujników do wykrywania ostrości. Ta matryca AF umieszczona jest w korpusie aparatu, a światło przechodzi przez obiektyw, odbija się od układu luster, i dociera do matrycy AF. W tym trybie, proces AF odbywa się zazwyczaj w kilka etapów: najpierw wykrywane są ogólne kontury obiektu, a następnie precyzyjne ustawienie ostrości.
Natomiast w bezlusterkowcach, autofokus działa poprzez wykorzystanie czujników detekcji fazowej (ang. phase detection) lub kontrastu (ang. contrast detection), które są wbudowane bezpośrednio w matrycę obrazu. Oznacza to, że światło wpada bezpośrednio na matrycę obrazu, która wykorzystuje te czujniki do wykrywania ostrości. W tym trybie, proces AF odbywa się zazwyczaj w jednym etapie.
Nowoczesne bezlusterkowce posiadają także hybrydowe systemy AF, które wykorzystują zarówno detekcję fazy, jak i kontrastu, co pozwala na szybsze i bardziej precyzyjne ustawienie ostrości.
Autofokus w lustrzankach (DSLR) i bezlusterkowcach różni się głównie ze względu na zastosowane technologie i konstrukcję aparatu.
Oto kilka kluczowych różnic:
- Mechanizm lustra: W lustrzankach (DSLR) autofokus wykorzystuje osobną matrycę AF, która korzysta z oddzielnego systemu lustrzanego w aparacie. Światło przechodzi przez obiektyw, odbija się od lustra i trafia na matrycę AF, gdzie zostaje wykryta ostrość. W bezlusterkowcach nie ma lustra, więc autofokus musi działać bezpośrednio na matrycy obrazu.
- Technologia detekcji fazy (phase detection): W lustrzankach detekcja fazy często wykorzystywana jest na oddzielnej matrycy AF, która może być zlokalizowana na dnie aparatu. W przypadku bezlusterkowców, detekcja fazy może być wbudowana bezpośrednio w matrycę obrazu, co pozwala na szybki i precyzyjny autofokus.
- Technologia detekcji kontrastu(contrast detection): Bezlusterkowce często wykorzystują również detekcję kontrastu w celu ustawiania ostrości. Systemy bezlusterkowe mogą korzystać z hybrydowych systemów AF, które łączą zarówno detekcję fazy, jak i kontrastu, w celu uzyskania jeszcze lepszej wydajności autofokusa.
- Rozmiar i kompaktowość: Bez lustra, bezlusterkowce są zazwyczaj mniejsze i lżejsze niż tradycyjne lustrzanki, co może wpłynąć na projektowanie i umiejscowienie systemów autofokusa.
- Szybkość i precyzja: Zarówno lustrzanki, jak i bezlusterkowce mogą oferować szybki i precyzyjny autofokus, ale różnice w technologii i konstrukcji mogą wpłynąć na specyficzne cechy wydajności autofokusa w różnych warunkach.
Podsumowując, główna różnica między AF w DSLR a bezlusterkowych aparatów fotograficznych polega na sposobie działania autofokusa, a bezlusterkowe aparaty mają tendencję do szybszego, dokładniejszego i bardziej zaawansowanego autofokusa dzięki hybrydowym systemom AF.
