Bracketing w fotografii odnosi się do techniki polegającej na robieniu serii zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji dla tego samego ujęcia.
Zazwyczaj dotyczy to zmiany wartości przysłony (aperture), czasu naświetlania (shutter speed) lub wartości czułości ISO.
Głównym celem bracketingu jest uzyskanie serii zdjęć z różnymi ekspozycjami, aby móc wybrać najlepsze z nich lub połączyć je w celu uzyskania szerszego zakresu tonalnego lub dynamicznego zakresu, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak wysoki kontrast lub bardzo jasne sceny. Bracketing jest często wykorzystywany w fotografii krajobrazowej, architektonicznej, HDR (High Dynamic Range) oraz podczas fotografowania w warunkach zmiennej czy niepewnej ekspozycji.
Ustawienia do zastosowania bracketingu w fotografii mogą się różnić w zależności od konkretnej sytuacji oraz preferencji fotografa. Oto kilka przykładów ustawień, które mogą być stosowane:
1. **Przysłona (Aperture)**:
– Zmiana wartości przysłony może wpłynąć na głębię ostrości w fotografii.
– Możesz ustawić bracketing zmieniając wartość przysłony o kroki co 1/3 lub 1/2 stopnia.
2. **Czas naświetlania (Shutter Speed)**:
– Zmiana czasu naświetlania wpłynie na sposób, w jaki ruch jest rejestrowany na zdjęciu.
– Bracketing czasu naświetlania może być używany do zarejestrowania ruchu lub do kontroli ilości światła padającego na matrycę.
3. **Wartość czułości ISO**:
– Zmiana wartości ISO wpłynie na poziom szumów w zdjęciu.
– Bracketing wartości ISO może być przydatny, gdy pracujesz w warunkach zmieniającego się oświetlenia i chcesz kontrolować poziom szumów na zdjęciach.
4. **Ekspozycja manualna**:
Możesz także ustawić bracketing, aby zmieniać wszystkie trzy ustawienia jednocześnie, co pozwala uzyskać różne kombinacje ekspozycji.
W zależności od aparatu fotograficznego, ustawienia bracketingu mogą się różnić. Niektóre aparaty oferują automatyczne tryby bracketingu, które pozwalają ustawić parametry i zrobić serię zdjęć automatycznie, zmieniając odpowiednie ustawienia między kadrami. W przypadku bardziej zaawansowanych aparatów możesz mieć pełną kontrolę nad parametrami bracketingu, co pozwoli dostosować ustawienia do konkretnych warunków fotograficznych.
Dlaczego często się myli bracketing z HDR?
Bracketing i HDR są często mylone ze sobą z kilku powodów:
1. **Powiązane zastosowania**: Oba techniki są często używane w podobnych kontekstach, takich jak sytuacje z wysokim kontrastem świetlnym, gdzie chcemy uzyskać lepszą kontrolę nad ekspozycją zdjęcia.
2. **Wspólna implementacja**: Bracketing często jest używany do przygotowania zdjęć do techniki HDR. Seria zdjęć z różnymi ekspozycjami, uzyskana za pomocą bracketingu, może być potem użyta do stworzenia obrazu HDR poprzez połączenie ich w jedno z wykorzystaniem odpowiedniego oprogramowania.
3. **Brak świadomości o różnicach**: Niektórzy ludzie mogą nie rozróżniać między bracketingiem a HDR ze względu na podobieństwo celów obu technik – uzyskanie lepszej jakości obrazu poprzez kontrolę ekspozycji. Brak wiedzy na temat technicznych różnic może prowadzić do mylenia tych dwóch pojęć.
4. **Skomplikowane terminologie**: Terminologia w fotografii może być zawiła dla osób niezaznajomionych z jej szczegółami. Pojęcia takie jak bracketing, ekspozycja, HDR itp. mogą być mylące dla osób, które nie są specjalistami w dziedzinie fotografii.
W rezultacie, wiele osób używa tych terminów wymiennie lub myli je ze sobą, co prowadzi do powszechnego mylenia bracketingu z techniką HDR. Jednakże, ważne jest zrozumienie, że są to różne techniki, choć często są używane razem w procesie fotograficznym.
Poniżej pokazuję jakie opcje bracketingu są dostępne w obecnie przeze mnie używanym OM-D E-M1 Mark II:
- Bracketing ekspozycji AE BKT
- Pozwala na wykonanie serii zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, zmieniając wartość przysłony lub czas naświetlania.
- Aparat Olympus OM-D E-M1 Mark II oferuje bracketing ekspozycji w zakresie ± 5 EV, ze stopniem 1/3 lub 1/2 EV.
- Bracketing balansu bieli: WB BKT
- Pozwala na wykonanie serii zdjęć z różnymi ustawieniami balansu bieli.
- Może być przydatne w sytuacjach, gdzie warunki oświetleniowe zmieniają się, a fotograf chce mieć pewność, że uzyska odpowiednią kolorystykę.
- Bracketing ostrości: FOCUS BKT
- Pozwala na wykonanie serii zdjęć z różnymi ustawieniami ostrości (AF).
- Może być używane do zwiększenia szans na uzyskanie idealnie ostrego zdjęcia w sytuacjach, gdzie ostrość może być problemem.
- Bracketing wbudowanej lampy błyskowej: FL BKT
- Pozwala na wykonanie serii zdjęć z różnymi ustawieniami wbudowanej lampy błyskowej.
- Przydatne, gdy fotograf chce eksperymentować z różnymi poziomami oświetlenia błyskowego.
- ART BKT
Jaka jest różnica pomiędzy bracketing i stacking, ponieważ te dwa terminy są również ze sobą mylone.
Bracketing i stacking to dwie różne techniki stosowane w fotografii, chociaż obie mogą być wykorzystywane w celu poprawy jakości zdjęć. Oto krótka analiza różnic między nimi:
1. **Bracketing**:
– Bracketing polega na robieniu serii zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, balansu bieli lub ostrości w celu uzyskania różnych wersji tego samego ujęcia.
– Głównym celem bracketingu jest uzyskanie zbioru zdjęć, które mogą być później łączone lub wybierane w zależności od preferencji fotografa lub potrzeb edycji.
– Bracketing jest często używany w celu stworzenia obrazu HDR (High Dynamic Range) lub w celu uzyskania większej głębi ostrości poprzez połączenie kilku zdjęć z różnymi ustawieniami przysłony.
2. **Stacking**:
– Stacking, zwany również “stackingiem obrazów” lub “łączeniem zdjęć”, polega na łączeniu wielu zdjęć w celu poprawy jakości obrazu.
– Najczęściej stosowany jest w astrofotografii, gdzie wiele zdjęć obiektów kosmicznych jest łączone, aby zredukować szum i poprawić szczegółowość.
– Stacking może być również stosowany w fotografii makro, aby uzyskać większą głębię ostrości poprzez łączenie wielu zdjęć z różnymi ustawieniami ostrości.
Podsumowując, różnica między bracketingiem a stackingiem polega na tym, że bracketing dotyczy robienia serii zdjęć z różnymi ustawieniami aparatu w celu uzyskania różnych wersji tego samego ujęcia, podczas gdy stacking polega na łączeniu wielu zdjęć w celu poprawy jakości obrazu, na przykład poprzez redukcję szumu lub zwiększenie głębi ostrości.
